Nietzsche Felsefesinde Yaşamın Estetik Yorumu | Sanat ve Varoluş Arasında Ontolojik Bağ

Nietzsche’nin havası serttir. Okuyucunun bu havaya dayanacak akciğerlere sahip olması, sakin ve sabırlı olması gerekir: “Kitaplarımın havasını solumayı bilen, onun yükseklerin havası olduğunu, çetin bir hava olduğunu bilir.” O, sabırlı okuyucuları için bir öneride bulunur: Lento. Lento, zamanı uzatmak, yavaşlatmak, usul usul söylemek anlamındadır. Nietzsche, acelesi olan her tür insanı da, kışkırtıcı ve provoke edici bir dille bir şekilde metinlerinden uzaklaştırır. Hız çağında düşünmeden tüketilen metinlere karşı, okurun duraksamasını, sorgulamasını ve belki de rahatsız olmasını sağlayan bir yazma biçimini benimser. Hız çağının çölündeki modern okurun şunu bilmesi gerekir: “Nietzsche bir yavaş okuma öğretmenidir.”

Nietzsche’nin yazılarını okurken bir kavram gelir zihnimize: Güzel O, güzeli şöyle betimler: “En soylu güzellik türü, bir anda cezbeden, ateşli ve esrik edici saldırılar yapan değil (kolaylıkla tiksinti uyandırır böylesi), yavaş yavaş içe işleyen… sonunda uzun süre alçakgönüllülük içinde yüreğimizde yattıktan sonra bizi tamamen ele geçiren, gözlerimizi yaşlarla, yüreğimizi özlemle doldurandır.” Bu çalışmada Nietzsche’nin metinlerine yönelik bütün bu uyarılar dikkate alınarak, onun eserlerinde yaşamın sanat penceresinden seyri incelenmiştir. Bu inceleme sonucunda yaşamın hem trajik hem de muhteşem yüzünün farkındalığı ortaya çıkarılmıştır. “Nietzsche’nin sanatı, varlığı açıklama aracı değil, yaşamın bizzat kendisini inşa etme biçimidir. Burada sanat, yalnızca bir temsil aracı değil, yaşamı dönüştüren aktif bir güçtür. Bu nedenle Nietzsche’nin yaşam ve sanat anlayışı Heidegger’in metafizik kapanından çıkarılmalı ve bir oluş estetiği bağlamında okunmalıdır.”